W dniach 28-29 czerwca w rejonie wileńskim odbyła się wywiadowcza wędrówka Camino Lituano. Podczas dwudniowej wędrówki odwiedzono następujące punkty przyszłej trasy: Korwie, Mejszagoła i Dukszty. Wędrówka ta była pierwszym prawdziwym krokiem w rozwoju litewskiej marszruty Camino Lituano w rejonie wileńskim i znakiem, że region ten dołącza do jednej z najważniejszych europejskich inicjatyw kulturalnych.
Wagę wędrówki podkreślali również uczestnicy wysokiego szczebla – wzięli w niej udział przedstawiciele Romea Strata, członka sieci szlaków kulturowych Rady Europy, oraz przedstawiciel Kancelarii Prezydenta Republiki Litewskiej. Wsparcie Instytucji Prezydenckiej dla tej inicjatywy świadczy o tym, że Camino Lituano jest postrzegane nie tylko jako szlak turystyczny lub pielgrzymkowy, ale także jako strategiczny element polityki kulturalnej, wzmacniający integrację Litwy z europejską mapą kulturową.
„Różnorodność rejonu wileńskiego – językowa, religijna, historyczna – może być autentycznie prezentowana pielgrzymom z Litwy i całej Europy. Camino Lituano to nie tylko droga przez krajobraz, ale także przez ludzkie historie, tradycje i spotkania. Lokalne społeczności, parafie, szkoły, ośrodki kultury mogą stać się ważnymi punktami na tej drodze: miejscami spotkań, gościnności, edukacji i poznawania kultury” – o znaczeniu szlaków Camino Lituano powiedział mer Samorządu Rejonu Wileńskiego Robert Duchniewicz.
W wędrówce wzięła udział również Agnė Andriulytė, doradca Administracji Samorządu Rejonu Wileńskiego, członkini społeczności Camino Lituano, która aktywnie uczestniczy w wędrówkach, przyczynia się do planowania trasy i angażowania lokalnych społeczności.
„Jedna z planowanych tras Camino Lituanico będzie przebiegać przez rejon wileński. Odgałęzienie z Giedraičiai (rejon malacki) będzie prowadzić przez Glinciszki, Podbrzezie, Korwie, Mejszagołę, Dukszty i dalej do Kiernowa (rejon szyrwincki). Jest to ścieżka łącząca przestrzenie naturalne, kulturowe i duchowe – od jezior i lasów po historyczne parafie i grodziska. Jednocześnie jest to okazja do wzmocnienia tożsamości lokalnych społeczności i włączenia ich w międzynarodowy dialog kulturowy” – powiedziała Agnė Andriulytė.
Po przybyciu do Korwia pielgrzymów powitała Jolanta Trinkūnienė, przewodnicząca wspólnoty Korwia. Oprowadziła ich po kościele w Korwiu, zapoznała z historią Korwia i zapewniła, że pielgrzymi będą mogli znaleźć zakwaterowanie na plebanii. Przewodnicząca podzieliła się również marzeniami wspólnoty – utworzeniem ośrodka pielgrzymkowego i parku na działce w pobliżu starostwa. Wędrowcy zostali gościnnie przyjęci i hojnie nakarmieni lokalnymi potrawami z dziczyzny.
Zaangażowanie lokalnej społeczności Korwia zostało uzupełnione wsparciem przedstawicieli politycznych i instytucjonalnych – wędrowców w Korwiu powitali również Henryk Subocz, członek Rady Samorządu Rejonu Wileńskiego, i Daiva Ulbinaitė, posłanka na Sejm. Powitali zgromadzonych, wyrazili swoje poparcie dla inicjatywy Camino Lituano i podkreślili kulturowe i symboliczne znaczenie tej inicjatywy dla Litwy i rejonu wileńskiego.
Podróż kontynuowano do Mejszagoły – jednej z najwybitniejszych miejscowości historycznych i kulturowych rejonu wileńskiego. Pielgrzymów powitała tu Jolanta Łapińska, kierowniczka Centrum Rzemiosła Tradycyjnego w Dworze Houvaltów, która nie tylko otworzyła bramy dworu, ale także odsłoniła kurtynę historii tego dziedzictwa architektonicznego. Pracowniczka centrum zademonstrowała rzemiosło filcowania wełny – technikę liczącą sobie setki lat, która odżywa jako most między przeszłością a teraźniejszością.
Ważnym punktem wycieczki była wizyta w Muzeum Księdza Prałata Józefa Obrembskiego, gdzie w autentycznym otoczeniu upamiętniono historię życia i posługi jednego z najważniejszych duchownych Wileńszczyzny XX wieku. Tutaj pielgrzymi mogli doświadczyć żywej pamięci – miejsca, w którym świętość spotyka się z oporem, a osobista droga wiary staje się częścią tożsamości zbiorowej.
Na koniec duchową atmosferę uzupełnił intelektualny przystanek – dr Anna Pilarczyk-Palaitis, antropolog i badaczka, wygłosiła wykład na temat przynależności etnicznej, tożsamości, pamięci kulturowej i polskiej mniejszości narodowej na Litwie. Jej spostrzeżenia umocniły ideę Camino Lituano jako nie tylko fizycznej, ale także kulturowej i społecznej drogi – wiodącej nie tylko przez krajobrazy, ale także przez najgłębsze doświadczenia naszych społeczności.
Uczestnicy wędrówki szczerze podziękowali starościnie Dukszt Honoracie Masalskienė, która powitała ich rzeźwiącymi napojami i uśmiechem. Jednak prawdziwa niespodzianka czekała wkrótce – syn starościny zaprezentował nowy herb Dukszt, wyjaśniając z miłością i dumą każdy z jego symboli, odsłaniając warstwy tożsamości wspólnoty ukryte w heraldycznych szczegółach. Drzwi kościoła w Duksztach pielgrzymom otworzył miejscowy ksiądz, który dał im możliwość zatrzymania się na chwilę i doświadczenia duchowej głębi. Przestrzeń kościelna jest tu nie tylko miejscem modlitwy, ale także żywym skarbem pamięci.
To wyjątkowo wzruszająco przedstawił malarz Wiktor Szocik, członek Związku Artystów Litewskich, który podzielił się historiami zarówno kościoła, jak i okolic. Opowiedział o związkach swojej rodziny z tym miejscem – jak sam został ochrzczony w tym kościele, a później jego wnuki. W jego opowieściach przeplatały się osobiste doświadczenia, lokalne szczegóły kulturowe i historie filmowe – legendarny film „Herkus Mantas” został nakręcony w okolicy Dukszt, a kiedyś stały w tym rejonie wille należące do znanych litewskich osobistości. To spotkanie przypomniało nam, że każdy region to nie tylko punkt geograficzny na mapie, ale także żywa historia odrodzona w głosie osoby ją opowiadającej.
Z kolei przedstawiciele Dyrekcji Parku Regionalnego Wilii zaprezentowali szlak poznawczy Karmazyny – jedną z najpiękniejszych tras przyrodniczych na tym terenie, łączącą aspekty kulturowe, archeologiczne i ekologiczne. Szlak ten jest nie tylko przykładem infrastruktury turystycznej, ale także miejscem rozwijania świadomej relacji z naturą – wartości bliskiej duchowi pielgrzymowania.
Jest to ścieżka, na której każdy krok staje się historią, a każdy przystanek – nowym połączeniem przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.
Wędrówka Camino Lituano w rejonie wileńskim nie była tylko aktem planowania trasy. Był to żywy krok na ścieżce, która łączy ludzi, miejsca i historie. To odgałęzienie to możliwość dla rejonu wileńskiego, aby włączyć się w sieć europejskich szlaków kulturowych, wzmacniać więzi społeczne i stać się autentycznym przystankiem na międzynarodowej drodze pielgrzymkowej.
Camino Lituano to szlak pielgrzymkowy rozwijany na Litwie, zintegrowany z międzynarodową siecią Szlaków św. Jakuba (Camino de Santiago), która od 1987 roku jest pierwszym oficjalnym szlakiem kulturowym Rady Europy. 17 czerwca 2025 r. do tej sieci oficjalnie włączono kolejny znaczący szlak – Romea Strata – prowadzący z państw bałtyckich przez Litwę do Rzymu. Camino Lituano jest częścią tej międzynarodowej trasy, biegnącej przez Litwę z Łotwy do granicy z Polską.
Przygotowano na podstawie informacji od uczestników wywiadowczej wędrówki Camino Lituano
Lietuviškai
Русский
English
